Greeting
to all readers
On the 24th. November, 2017, I heard from the Irish National Bowel Screening Programme, which I have been following for a number of years, that blood was found in my stool sample. I was advised to have a colonoscopy done and that took place on 10th. December. As I chose not to be sedated during the examination, I was myself able to follow the camera inside my bowel on a screen. It travelled first through a clean bowel, but then suddenly showed up a place full of blood. Afterwards, I was told that it was bowel cancer. I felt that this was the end of my life. I would have to desert Hilary.
On the 24th. November, 2017, I heard from the Irish National Bowel Screening Programme, which I have been following for a number of years, that blood was found in my stool sample. I was advised to have a colonoscopy done and that took place on 10th. December. As I chose not to be sedated during the examination, I was myself able to follow the camera inside my bowel on a screen. It travelled first through a clean bowel, but then suddenly showed up a place full of blood. Afterwards, I was told that it was bowel cancer. I felt that this was the end of my life. I would have to desert Hilary.
Good
news came on 13th. December, with a CT scan provisionally showing no
metastasis.
On 12th. January I met
my consulting surgeon, Mr. Peter Murchan, for the first time at a
Pre-Operative Assessment Clinic. He has 20 years of experience and,
apparently, is one of the best surgeons in this field in Ireland.
Admission to hospital
on 16th. January in Clonmel, Co. Tipperary and on 17th. January an
operation lasting four hours.
As, unfortunately,
laparoscopy was not possible in my case, the next day, after 24
hours, I awoke from the anesthetic with a giant 'zip' in my belly in
the Intensive Care Unit, where I stayed until 21st. January.
Intensive care was necessary because of my history of deep venous
thrombosis for which I have been taking anticoagulants for more than
2 years. After that I spent some time on a ward. I was told that the
whole process could take 14 days, but, as my G.P. told me during a
talk we had at the beginning of January, I am, though nearly 70, a
very healthy man with a strong heart and excellent lungs. Even the
staff at the hospital were amazed at my speedy recovery. Two days
ago, on 26th. January, 2018, after just 10 days in hospital and
without a stoma, I was back on my feet again, if a little wobbly.
Hilary, my wife and the best friend I could ever have wished for, has
taken off the whole of January from work and is now caring for me as
one of my finest nurses. She will be getting medical assistance from
the district nurse here in Tallow.
Everything the surgeon
removed has been sent to a laboratory. No chemotherapy as yet, but if
there appears to be metastasis after all, a small chance, then I will
have to take that on board too. The hospital will be monitoring me
closely this year and in the future and the way it is looking at the
moment, it is quite likely that I will need half a year to completely
recover......walking, gardening, cooking nice food and making sure
that my body stays as healthy as possible. Thanks to this bowel
screening I got a timely warning. Science, up till now, has saved my
life.
I hereby would like to
sincerely thank those friends and acquaintances who knew of my illness
for their support.
Hans van den Bos
-------------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------
Terug van
bijna weggeweest
Lezers dezes gegroet
Op 24 november 2017
kreeg ik van het Iers Nationaal Darm Onderzoek, waar ik aan deel
genomen had, te horen dat er bloed in mijn ontlasting zat. Mij werd
geadviseerd om een Colonoscopie te ondergaan op 10 december. Ik kon
de camera zelf op het scherm volgen, omdat ik geen verdoving wilde.
Door een schone darm kwam deze camera plotseling aan bij een bloedige
plek. Later hoorde ik dat het een darmkanker was. Mijn gevoel, dit
was het einde van mijn leven. Ik zou Hilary in de steek moeten laten.
Een CT scan op 13
december gaf het eerste goede nieuws, geen uitzaaiingen werden
voorlopig geconstateerd.
Op 12 january 2018 een
Preoperatieve beoordeling, waar ik ook mijn chirurg, Mr. Peter
Murchan, voor het eerst ontmoette. Hij heeft zo'n 20 jaar ervaring in
zijn vak en schijnt een van de beste op dit gebied in Ierland te
zijn.
Ziekenhuisopname 16
januari 2018 in Clonmel, Co. Tipperary, op 17 januari de 4 uur
durende operatie.
Met een grote
ritssluiting op mijn buik, Laparoscopy was helaas in mijn geval niet
mogelijk, werd ik na 24 uur de volgende dag uit de narcose wakker op
de Intensive Care Afdeling, waar ik bleef tot 21 januari. Intensive
care was noodzakelijk, vanwege de geschiedenis met de aderen in mijn
benen, risico van bloedproppen, ik slik al meer dan 2 jaar een
bloedverdunnende medicijn. Daarna nog een tijdje op de zaal. Er was
mij verteld, dat het gehele proces zo'n 14 dagen kon duren, maar ik
ben, zoals mijn huisarts tijdens een gesprek mij begin januari
vertelde, met mijn bijna 70 jaar, een zeer gezonde man, met een sterk
hart en uitermate goede longen. Zelfs het personeel van het
ziekenhuis was verbaast over mijn snelle herstel. Ik ben sinds, 26
januari 2018, na 10 dagen ziekenhuis, zonder stoma, weer thuis en op
de been, al ben ik nog wat wankel. Hilary mijn vrouw en beste vriend
die ik ooit had kunnen wensen, heeft de hele maand january vrij
genomen van haar werk en zorgt nu als een van de beste verpleegsters
voor mij. Medisch zal zij geholpen gaan worden door de district
verpleegster hier in Tallow.
Alle stukjes die de
chirurg verwijderd heeft zijn voor nader onderzoek naar een
laboratorium. Voorlopig geen chemotherapie, maar als blijkt dat toch
nog ergens tumors zitten, dan zal ik er aan moeten geloven, maar de
kans is klein. Dit jaar en ook in de verdere toekomst zal ik onder
toezicht van het ziekenhuis blijven. Zoals het nu is, is de kans
groot dat ik zeker een halfjaar nodig zal hebben om volledig te
genezen. Wandelen, tuinieren, lekkere gerechten koken, gewoon zorgen
dat ik mijn lichaam zo gezond mogelijk houd. Ik was dankzij dit
darmonderzoek er heel snel bij. Wetenschap heeft tot nu toe mijn
leven gered.
Vrienden en kennissen
die op de hoogte waren van mijn ziekte, wil ik met deze bedanken voor
hun support.
Hans van den Bos