Comeback from almost a goner

Greeting to all readers

On the 24th. November, 2017, I heard from the Irish National Bowel Screening Programme, which I have been following for a number of years, that blood was found in my stool sample. I was advised to have a colonoscopy done and that took place on 10th. December. As I chose not to be sedated during the examination, I was myself able to follow the camera inside my bowel on a screen. It travelled first through a clean bowel, but then suddenly showed up a place full of blood. Afterwards, I was told that it was bowel cancer. I felt that this was the end of my life. I would have to desert Hilary.

Good news came on 13th. December, with a CT scan provisionally showing no metastasis.

On 12th. January I met my consulting surgeon, Mr. Peter Murchan, for the first time at a Pre-Operative Assessment Clinic. He has 20 years of experience and, apparently, is one of the best surgeons in this field in Ireland.

Admission to hospital on 16th. January in Clonmel, Co. Tipperary and on 17th. January an operation lasting four hours.

As, unfortunately, laparoscopy was not possible in my case, the next day, after 24 hours, I awoke from the anesthetic with a giant 'zip' in my belly in the Intensive Care Unit, where I stayed until 21st. January. Intensive care was necessary because of my history of deep venous thrombosis for which I have been taking anticoagulants for more than 2 years. After that I spent some time on a ward. I was told that the whole process could take 14 days, but, as my G.P. told me during a talk we had at the beginning of January, I am, though nearly 70, a very healthy man with a strong heart and excellent lungs. Even the staff at the hospital were amazed at my speedy recovery. Two days ago, on 26th. January, 2018, after just 10 days in hospital and without a stoma, I was back on my feet again, if a little wobbly. Hilary, my wife and the best friend I could ever have wished for, has taken off the whole of January from work and is now caring for me as one of my finest nurses. She will be getting medical assistance from the district nurse here in Tallow.

Everything the surgeon removed has been sent to a laboratory. No chemotherapy as yet, but if there appears to be metastasis after all, a small chance, then I will have to take that on board too. The hospital will be monitoring me closely this year and in the future and the way it is looking at the moment, it is quite likely that I will need half a year to completely recover......walking, gardening, cooking nice food and making sure that my body stays as healthy as possible. Thanks to this bowel screening I got a timely warning. Science, up till now, has saved my life.

I hereby would like to sincerely thank those friends and acquaintances who knew of my illness for their support.

Hans van den Bos
-------------------------------------------------------------------------------------

Terug van bijna weggeweest

Lezers dezes gegroet

Op 24 november 2017 kreeg ik van het Iers Nationaal Darm Onderzoek, waar ik aan deel genomen had, te horen dat er bloed in mijn ontlasting zat. Mij werd geadviseerd om een Colonoscopie te ondergaan op 10 december. Ik kon de camera zelf op het scherm volgen, omdat ik geen verdoving wilde. Door een schone darm kwam deze camera plotseling aan bij een bloedige plek. Later hoorde ik dat het een darmkanker was. Mijn gevoel, dit was het einde van mijn leven. Ik zou Hilary in de steek moeten laten.

Een CT scan op 13 december gaf het eerste goede nieuws, geen uitzaaiingen werden voorlopig geconstateerd.

Op 12 january 2018 een Preoperatieve beoordeling, waar ik ook mijn chirurg, Mr. Peter Murchan, voor het eerst ontmoette. Hij heeft zo'n 20 jaar ervaring in zijn vak en schijnt een van de beste op dit gebied in Ierland te zijn.

Ziekenhuisopname 16 januari 2018 in Clonmel, Co. Tipperary, op 17 januari de 4 uur durende operatie.

Met een grote ritssluiting op mijn buik, Laparoscopy was helaas in mijn geval niet mogelijk, werd ik na 24 uur de volgende dag uit de narcose wakker op de Intensive Care Afdeling, waar ik bleef tot 21 januari. Intensive care was noodzakelijk, vanwege de geschiedenis met de aderen in mijn benen, risico van bloedproppen, ik slik al meer dan 2 jaar een bloedverdunnende medicijn. Daarna nog een tijdje op de zaal. Er was mij verteld, dat het gehele proces zo'n 14 dagen kon duren, maar ik ben, zoals mijn huisarts tijdens een gesprek mij begin januari vertelde, met mijn bijna 70 jaar, een zeer gezonde man, met een sterk hart en uitermate goede longen. Zelfs het personeel van het ziekenhuis was verbaast over mijn snelle herstel. Ik ben sinds, 26 januari 2018, na 10 dagen ziekenhuis, zonder stoma, weer thuis en op de been, al ben ik nog wat wankel. Hilary mijn vrouw en beste vriend die ik ooit had kunnen wensen, heeft de hele maand january vrij genomen van haar werk en zorgt nu als een van de beste verpleegsters voor mij. Medisch zal zij geholpen gaan worden door de district verpleegster hier in Tallow.

Alle stukjes die de chirurg verwijderd heeft zijn voor nader onderzoek naar een laboratorium. Voorlopig geen chemotherapie, maar als blijkt dat toch nog ergens tumors zitten, dan zal ik er aan moeten geloven, maar de kans is klein. Dit jaar en ook in de verdere toekomst zal ik onder toezicht van het ziekenhuis blijven. Zoals het nu is, is de kans groot dat ik zeker een halfjaar nodig zal hebben om volledig te genezen. Wandelen, tuinieren, lekkere gerechten koken, gewoon zorgen dat ik mijn lichaam zo gezond mogelijk houd. Ik was dankzij dit darmonderzoek er heel snel bij. Wetenschap heeft tot nu toe mijn leven gered.

Vrienden en kennissen die op de hoogte waren van mijn ziekte, wil ik met deze bedanken voor hun support.

Hans van den Bos