In
Ballyferriter in Corca Dhuibhne*
 |
| Steve Mac Donogh [1949-2010] |
verheffen
de Three Sisters hun hoofden om uit
te
kijken over de eindeloze oppervlakte van de zee.
In
Ballyferriter in Corca Dhuibhne
beschaduwen
cohorten van Duitse padvinders
hun
ogen naar een Atlantische zonsondergang;
naast
hen persen gaggelende meisjes uit Dublin
zich
in de bus naar de Dún an Óir**.
Niemand
groeit op in Ballyferriter
zonder
een oog te richten naar de horizon
waar
lucht zee ontmoet en wolken onderduiken.
Niemand
kijkt naar het silhouet van de ‘Dead Man’;
niemand
let op de verandering van het avondlicht
in
het westen, dat van blauw naar geel gaat,
van
geel naar goud, naar roze, rood en paars;
niemand
kijkt of let op zonder te weten,
dat
op de ver afgelegen kust van de oceaan
een
nieuwe bestemming ligt, een leven en een huis
op
een plek die nooit thuis zal zijn.
In
Daniel Keane’s speelt een man uit Cork viool,
een
Yank praat over folklore en een Dublinner zingt;
aan
de bar drie stamgasten van in de zestig,
wier
blikken mistig zinken in pinten.
Er
zijn Spanjaarden in de Blasket Sound,
gegrepen
door de muil van de zee
vanaf
schepen van de Armada;
Blasket
en vasteland vissers zijn ook
te
vroeg van het leven beroofd.
En
nu is het de lucht
die
de jeugd van Ballyferriter plukt,
niet
tot dood, maar tot ballingschap
vanuit
de poorten van vaarwel
op
Shannon, Cork en Dublin.
Niemand
groeit op in Ballyferriter
zonder
een oog te richten op de horizon,
of
een oor aan de telefoon voor nieuws van de overkant
van
zussen, broers, vrienden.....
En
in de landen van opportuniteit
dromen
de jonge landverhuizers
om
alles te worden wat ze willen,
maar
weten amper de realiteit van het mogelijke.
Maar
‘thuis,’ zeggen ze, ‘is de enige plek
waar
je jezelf kan zijn.'
Thuis
is de diepe en genezende bron
naar
welke zij terugkeren; en hier
betalen
zij het rondje en dansen
als
pelgrims op een oud patroon.
Enkele
zien de reden voor hun ballingschap,
enkele
willen het weten, het is genoeg geweest
om
een nieuwe plek in een nieuwe wereld te leren.
Thuis
zijn alleen maar brochures
en
bureaucraten die opscheppen
over
de wonderen van diep ploegen;
de
anderen registreren groenten
rottend
op de hoop of omgeploegd,
registreren
een industrie van excuses
voor
management onkosten.
De
zelfverzekerde forten op hoge kliffen
laten
een trots, ontwikkeld verleden zien,
maar
hun ruïnes waken over
zeeën
wier producten zijn gestolen
en
velden waar buachalláin bui***
het
enige gewas is.
De
mensen van Duibhne verspreiden zich
terwijl
gladde jongens en volgzame ambtenaren
balken
als verzadigde ezels,
fondsen
verwerven uit naam
van
erfgoed en samenwerking.
Taal
is op zijn kop gezet:
geld
geeft macht aan leugenaars,
maakt
dwazen van betrouwbare vrouwen en mannen.
Niemand
groeit op in Ballyferriter
zonder
een oog te richten op de horizon,
waar
lucht zee ontmoet en wolken onderduiken.
[Vertaling uit het Engels door Hans van den Bos]
[Vertaling uit het Engels door Hans van den Bos]
*Dingle
Peninsula
**Fort
of Gold (see: https://en.wikipedia.org/wiki/Siege_of_Smerwick)
***Geel
Jacobskruiskruid - Senecio jacobaea
No comments:
Post a Comment