De Klokken by Matthew Sweeney

[Vertaling uit het Engels door Hans van den Bos]

De Klokken

Matthew Sweeney [1951]

voor John Hartley William

Terwijl hij vocht tegen de onderstroom,

kijkend naar de wegdrijvende boot,

voelde de monnik zijn pij zwaar

worden als een wapenrusting,

en zwoegde tot hij naakt was,

hopende dat zijn vet hem in leven zou

houden in de ijskoude oceaan

totdat hij op de voet van een rots stuitte

die de zee naar Ierland schopte.

Hij klampte zich aan een plastic lunchtrommel

en dacht aan de kalfspasteien

beroemd in het klooster, hoopte

dat zijn overdadige jaren genoeg waren

om hem nog vijf uur wakker te houden.

Hij dacht aan zijn fratsen

met de jongen, achter de schuur

waar zijn boot had liggen

wachten op vandaag. Hij voelde

hoe zijn vingers gingen tintelen

en zijn teelballen verstijfden,

zijn voeten werden enkel bot

en zijn ogen gingen langzaam dicht.

Hij was nu zo moe,

reeds hoorde hij in de verte in de mist

de klokken luiden. Als hij sliep

zou hij er heen drijven, op tijd voor de mis.